Η Ελλάδα με πληγώνει...

Γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο...
Έχω βαρεθεί πια να μένω σε μία χώρα όπου τίποτε δεν λειτουργεί, η έννοια του κράτους είναι μάλλον ανέκδοτο και εμείς σαν λαός να έχουμε αποκτηνωθεί.


Ζούμε σε μία χώρα που το υποτιθέμενο "κράτος" δεν κάνει τίποτε προκειμένου να προστατέψει τους πολίτες του και να εξασφαλίσει την ευημερία τους: Το κόστος ζωής έχει ανέβει σε τέτοια δυσθεώρητα επίπεδα, που ένας μέσος μισθωτός δεν τα βγάζει πέρα με τίποτα. Όταν βλέπω τους
πολιτικούς να μιλάνε για τα προβλήματα του πολίτη, πραγματικά γελάω. Είναι σαν να συζητάμε εμείς για την ζωή στο Τιμπουκτού: Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επαφή γιατί πολύ απλά δεν αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι έχουν, ενώ για τα καθημερινά τους πράγματα υπάρχει στρατιά παρατρεχάμενων που τους τα διεκπεραιώνει.
Τα ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί από μίζες, λαδώματα ή απλή οικειοποίηση κεφαλαίων (κοινώς σούφρωμα) τα πληρώνουμε πάντα εμείς. Πάρτε για παράδειγμα το Κτηματολόγιο: Τα λεφτά για την δημιουργία του Κτηματολογίου έχουν δοθεί στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια απο την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.Είναι λοιπόν ήδη πληρωμένο. Πού είναι αυτά τα λεφτά? Γιατί εμείς πρέπει να πληρώσουμε πάλι τα λεφτά που κάποιοι σούφρωσαν? Και γιατί αυτοί δεν είναι υπόλογοι?
Δυστυχώς όμως δεν όχι μόνο δεν βλέπω να αλλάζουν τα πράγματα, αλλά να πηγαίνουν απο το κακό στο χειρότερο...

Απο την άλλη έχω βαρεθεί να ακούω "το κράτος αυτό" και "το κράτος το άλλο" λες και το κράτος είναι κάτι απρόσωπο και δεν απαρτίζεται απο εμάς ή είμαστε άμοιροι ευθυνών Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας σαν πολίτες σε πάρα πολλά πράγματα.
Σκεφτείτε σε πόσες καθημερινές συνδιαλλαγές -που το κράτος δεν μπλέκεται- τι γίνεται:
ο βενζινάς σε κλέβει, ο γιατρός σου γράφει ένα κάρο φάρμακα για να τα τσιμπήσει απο την φαρμακοβιομηχανία, ο παππάς δεν σε παντρεύει αν δεν του τα χώσεις, ο δικηγόρος σε ρίχνει γιατί τα'χει πάρει απο τον αντίδικο, ο ταξιτζής πειράζει το ταξίμετρο, ο αστυνομικός τα παίρνει απο τους εμπόρους ναρκωτικών κλπ κλπ και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Παντού κυκλώματα και όλα για την κονόμα.

Παρόμοια συμπεριφορά και σε θέματα όπου δεν τίθεται θέμα χρημάτων: Στην καθημερινή κυκλοφορία με το αυτοκίνητο κάτι να γίνει π.χ. να καθυστερήσεις να ξεκινήσεις στο φανάρι, το μπινελίκι το'χουμε στην άκρη της γλώσσας μας "'Αντε ρε μ@λ@κ@ ξεκίνα" , "Αντε γ@μ...σου έχουμε και δουλειές".
Μου λεγε ένας φίλος τις προάλλες ότι βρισκόταν στο Σύνταγμα και είχε ξεχάσει το ρολόι του σπίτι οπότε ρωτάει κάποιον περαστικό την ώρα, για να εισπράξει την αποστομωτική απάντηση "Γιατί να σου πω ρε φίλε, μαζί το πήραμε το ρολόι "? Δηλαδή πόσο κάφρος πρέπει να είσαι για να απαντήσεις έτσι? Έτσι έχουμε καταντήσει?

Μικρό παιδί άκουγα τους γονείς μου να συζητούν για τα πράγματα στην Ελλάδα, για το κράτος, για τους πολιτικούς και όλα αυτά μου φάνταζαν μακρινά και υπερβολικά.
Αργότερα μεγαλώνοντας άρχισα να συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν κάποια σάπια πράγματα στην κοινωνία. Στην πορεία και με περισσότερη εμπειρία άρχισα να αναρωτιέμαι "Τι δεν είναι σάπιο, τι έχει παραμείνει καθαρό ?" Τελικά τώρα πια έχω καταλάβει πως η σήψη βρίσκεται παντού...