μια μικρή ιστορία για Τον ΠΑΥΛΟ και τον βασιλη...

Σάς παραθέτω αυτούσια ένα απόσπασμα απο το περιοδικό ΄΄ΔΙΦΩΝΟ¨΄ τεύχος 63 (12/00) σελίδα 70.
Το θέμα έχει να κάνει με τα περι κληρονομιάς & διαχείρησης μια περιουσίας ενος Μουσικου μετά τον θάνατό του...
Η Μελίνα Σιδιροπούλου αδερφή του Παύλου ισχυρίζεται οτι <<ο ίδιος ο Παύλος είχε δηλώσει στο περιοδικό μουσική τον αυγουστο του 1984 οτι 'ενα έργο οταν φευγει απο τα χέρια του δημιουργού του, αποκτά δική του προσωπικότητα,δική του ταυτότητα...και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του έργου να ακολουθεί αυτόνομη καριέρα...' αυτή η δήλωση για μένα αποτέλεσε παρακαταθήκη.Με ποιό δικαίωμα θα παρέμβω στα τραγούδια ενός δημιουργού ο οποίος επιθυμεί την αυτόνομη πορεία του έργου του?...και συνεχίζει καταλήγοντας''Η μόνη φορά που έχω παρέμβει ήταν όταν πέθανε ο Παύλος και μετά την κηδεία,μαζεμένοι στο σπίτι,μάθαμε οτι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είχε ήδη σπέυσει να ζητήσει απο την εταιρεία τα τραγούδια που ετοίμαζε ο Παύλος στο στούντιο.Τότε είπα οτι εκείνος ο δίσκος-προκειται για το υλικό του ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ-έπρεπενα βγεί όπως τον είχε ετοιμάσει ο ίδιος, με τους ανθρώπους που είχε συνεργαστεί, τους Απροσάρμοστους.Αφού δεν είχε καμία επικοινωνία εν ζωή με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου,γιατί να δοθεί το έργο σε αυτόν μετά θάνατον και μάλιστα τόσο πρόωρα-την ημέρα της κηδείας!!!Ηταν ηθικό , για μένα , ζήτημα..>>[i]

τα σχόλια δικά σας...