TO TEΛΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ

Κατά τον καθηγητή Στιβ Τζόουνς, του Τμήματος Γενετικής, Εξέλιξης και Περιβάλλοντος του University College του Λονδίνου, οι εξελικτικοί μηχανισμοί φθίνουν και το ανθρώπινο είδος έχει φτάσει ή τουλάχιστον έχει προσεγγίσει όσο περισσότερο γίνεται μια «γενετική ουτοπία». Κι αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής, στη βραχύτερη (για κοινωνικούς λόγους) αναπαραγωγική περίοδο των ανδρών και στην ανάμιξη των φυλών. Στους αρχαίους χρόνους, τα μισά παιδιά πέθαιναν μέχρι την ηλικία των 20 ετών. Σήμερα, το 98% των παιδιών του δυτικού κόσμου φτάνει τουλάχιστον μέχρι τα 21. Πέραν αυτού, το προσδόκιμο ζωής είναι πλέον τόσο μεγάλο, ώστε, ακόμη κι αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ατυχήματος ή μολυσματικής ασθένειας, δεν θα μπορούσε να αυξηθεί πάνω από δύο ακόμη χρόνια. Οπως επισημαίνει ο Τζόουνς, η φυσική επιλογή (που κατευθύνει την εξέλιξη) δεν έχει πλέον τον θάνατο ως πρόχειρο εργαλείο της. Την ίδια ώρα, ο ρυθμός της γενετικής μετάλλαξης, που αποτελεί την κινητήριο δύναμη της εξέλιξης, επιβραδύνεται. Ενας λόγος είναι ότι οι άνδρες επιλέγουν να κάνουν παιδιά μέχρι μια ορισμένη ηλικία (κατά μέσον όρο γύρω στα 29 και συνήθως όχι πολύ μετά τα 35), γεγονός που μειώνει τις πιθανότητες γονιδιακής διαφοροποίησης. Τέλος, το γεγονός ότι οι ανθρώπινοι πληθυσμοί βρίσκονται σήμερα σε μια διαδικασία συνεχούς ανάμιξης μειώνει τα περιθώρια τυχαίας γονιδιακής αλλαγής, η οποία αποτελεί επίσης κρίσιμο παράγοντα της εξέλιξης.


(Πηγή: www.guardian.co.uk)